این اثر سفری است که سخنران و مخاطب شانه به شانه با هم می پیمایند.
سخنران، راهنمای این سفر است. اما اگر شمای سخنران می خواهید شنونده، همراهتان بشود شایداحتیاج باشد اشاره ای ضمنی به مقصد هم بکنید و سپس اطمینان کنید که تک تک قدم هایی که در طی این مسیر می پیمایید به شما در رسیدن به این مقصد کمک می کند.
در استعاره ی سفر، درون مایه، مسیر سفر را به نوعی نشانه گذاری می کند و به فرد اطمینان می دهد که در طول مسیر جهش های ناممکن روی نمیدهد و در آخر ، سخنران و مخاطب با هم به مقصدی رضایت بخش خواهند رسید و...
نظر دهید