کتاب یک عضو غیر وابسته

این اثر 2 داستان از نویسنده نام‌دار و محبوب ژاپنی، هاروکی موراکامی (-1949) دارد. موراکامی، با تحقیق و پژوهش در زمینه‌ی ادبیات غرب آثار چشمگیری در کارنامه‌اش دارد که تاکنون به هشتاد زبان دنیا ترجمه شده‌اند و می‌توان گفت محبوبیتش در ایران به دلیل سبک نوشتاری او میباشد.

موراکامی از آن  نویسندگانی است که با رفتار ساده‌اش در زبان توانسته از فراز روایت‌های خویش به گستره‌ای از نویسش برسد که امروزه میان مخاطبان اغلب کشورها به نویسنده‌ای محبوب بدل شود. او در آفرینه‌های خود با تخیل و نگاهی رازآلود و ایجاد موقعیت‌های طنز و دیالوگ‌های دیالکتیکی در صدد ایجاد فضای سوررئال است. موراکامی در این داستان بر خلاف برخی تصورات عمومی نشان می‌دهد که مردها با آن جثه تنومند نیز می‌توانند آسیب‌پذیر باشند و چطور می‌توانند سال‌های متمادی با خاطره‌ای دور در برابر ناملایمات زندگی روزگار بگذرانند

 چون در فرهنگ زناشویی کشور ژاپن از دیرباز رسم بر آن است چنانچه زن و مردی از یکدیگر جدا شوند، حتی اگر پای بچه‌ای در میان باشد، دیگر حق ندارند به یکدیگر نزدیک شوند؛ حتی اگر از کرده‌ی خویش نادم و سرخورده باشند. ازاین‌رو موراکامی از یک جهت با نگاهی انتقادی این فرایند را واکاوی می‌کند.. داستان دوم این کتاب شهرزاد نام دارد. بخشی از داستان « یک عضو غیر وابسته»: اتفاقی که در زندگی دکترتوکای در فواصل زمانی معین رخ می‌داد، به‌هم خوردن نامزدی‌هایش بود. لحظه‌ای فرا می‌رسید که نامزد جوان دکترتوکای به او می‌گفت: «خیلی متأسفم، دیگه نمی‌تونیم همدیگه رو ببینیم. من فکر می‌کنم نمی‌تونیم با هم خوشبخت شیم و تصمیم گرفتم با کس دیگه‌ای ازدواج کنم. اختلاف سنی و فکری ما زیاده.» و دکترتوکای با شنیدن چنین حرف‌هایی از روی تأسف لبخندی تلخ می‌زد. تأسف‌آور هم بود، اما چه می‌شد کرد! در چنین شرایطی دکترتوکای به خواسته‌ی آنان احترام می‌گذاشت. سپس هدیه‌ای گران‌قیمت می‌خرید و همراه کارت پستالی مزین به تبریک و آرزوی موفقیت به دیدار آن زوج خوشبخت می‌رفت. از صمیم قلبم برایتان آرزوی خوشبختی دارم، خانم زیبا و هوشمندی چون شما لیاقت خوشبخت‌بودن را دارد...» و البته منظورش نیز همین بوده است