کتاب اصول فنون و هنر مذاکره با نگرش بازار ایران

در بخشی از پیشگفتار آمده است: «یکی از تعاریفی که در مورد انسان به کرات گفته میشود، این است که انسان مخلوقی است ناطق و اجتماعی. لازمهی زندگی اجتماعی، برقراری و حفظ ارتباط با دیگران این است که تمام نیازهای انسان، اعم از مادی و معنوی، برای ادامهی حیات و بقای نسل، امنیت، تامین معاش، آسایش زندگی و...به وسیلهی اشخاص دیگر، اعم از اشخاص طبیعی و حقوقی تامین و برطرف میشود. هر روز که میگذرد، دامنهی ارتباطات من و شما، شرکت ما، سازمان ما، موسسهی ما و دولت ما با "دیگران" گستردهتر و پیچیدهتر میشود. اگر بخواهیم این همه ارتباطات گسترده و پیچیده را به خوبی اداره کنیم، باید ابزار آن را بلد باشیم. ابزار این کار مذاکره است. به عبارت دیگر، زندگی همه در ارتباط با دیگران خلاصه میشود و این ارتباط مادامالعمر است. بنابراین اگر روی خودمان سرمایهگذاری کنیم و مذاکرهی خوب، علمی، منطقی و اصولی را یاد بگیریم و اجرا کنیم، این نوع سرمایهگذاری نوعی سرمایهگذاری است که در تمام عمر ما بهره میدهد، برعکس هر نوع سرمایهگذاری اقتصادی که فقط مدت محدودی بهره میدهد. مذاکره، دامنهی وسیع و گستردهای دارد. از مذاکره در داخل منزل با همسر و فرزندان بالغ شروع میشود. در خارج از منزل به مذاکرات شخصی مانند خرید و فروش، استخدام و... گسترش پیدا میکند و به سمت مذاکره در داخل شرکت، سازمان، و موسسهای که به آن وابسته است کشانده میشود و نهایتا به مذاکره از طرف شرکت و سازمان و موسسه با شرکتها و سازمانهای دیگر و گاه به مذاکرات فرامرزی و بینالمللی و خارجی منتهی میشود.»..