کتاب یک هفته در فرودگاه

«آلن دوباتن» در ایران نویسنده‌ی شناخته‌شده‌ای است. چندی پیش هم کتاب «خوشی‌ها و مصایب کار» او با ترجمه‌ی «مهرناز مصباح» منتشر شد و حالا همین مترجم یکی از آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ را با عنوان «یک هفته در فرودگاه» منتشر می‌کند.

آلن‌ دوباتن کتاب‌هایش را زندگی می‌کند و در این زندگی کردن از هیچ کاری دریغ ندارد، درست مثل کتاب «خوشی‌ها و مصایب کار» که به خاطر دنبال کردن سرنوشت ماهی‌های تن سر از جزایر مالدیو درمی‌آورد و برای کشف دنیای تولید و فروش بیسکویت به دورافتاده‌ترین شهرستان‌ها سفر می‌کند. اما نوشتن کتاب «یک هفته در فرودگاه» برای او از همان اولین‌ روز خبرساز بود و سروصداهای بسیاری به‌پا کرد و بعد هم یکی از پُرفروش‌ترین‌های مجله‌ی «آبزرور» و «گاردین» شد.

دوباتن یک هفته مهمان ترمینال شماره‌ی پنج فرودگاه «هیثرو» شد تا این کتاب را درباره‌ی آدم‌ها و رفتن‌ها بنویسد.

دوباتن معتقد است که زندگی مدرن به بهترین صورت در فرودگاه‌ها خلاصه شده‌: «رابطه‌ى بین ‌ملت‌ها، سفر‌های سریع، تخریب محیط‌زیست، مصرف‌گرایی و رویاهای شخصی جهانگردی به‌خوبی در فرودگاه‌ها قابل مشاهده‌ هستند.»

فرودگاه هیثرو به محض پایان یافتن نگارش و انتشار «یک هفته در فرودگاه»، ده ‌هزار نسخه از این کتاب را به مسافرانی که در این فرودگاه رفت‌وآمد می‌کردند، اهدا کرد.

دوباتن درباره‌ی انتخاب یک فرودگاه برای نگارش کتابش گفت: «فرودگاه‌ها همان‌ جایی هستند که آدم‌های نزدیک زندگی‌مان از آن‌جا راهی سفر می‌شوند، مهاجرت می‌کنند و از ما جدا می‌شوند. در عین‌حال فرودگاه به ما اجازه می‌دهد تا فکر کنیم حالا که این‌جا ساعت 3 بعدازظهر است، در گوشه‌ی دیگری از دنیا که اسمش روی لیست پروازها آمده، برای ما جهانى عجیب و ناشناخته وجود دارد و این‌ها همه برای من پُر از هیجان بود و سبب شد یک هفته با زندگی و مفهومش در فرودگاه سروکله بزنم.»

آلن‌ دوباتن هفته‌ها در فرودگاه هیثرو ماند، آن‌قدر که تبدیل به خبرِ یکِ روزنامه‌های انگلیسی‌زبان شد، بسیاری برای گفت‌وگو با او به فرودگاه می‌آمدند و او را در ترمینال شماره‌ی پنج در حالی‌که این‌سو و آن‌سو می‌پلکید، می‌دیدند. همه‌ی این‌ها باعث شد «یک هفته در فرودگاه» تبدیل به یکی از بحث‌برانگیزترین آثار دوباتن بشود، او در گفت‌وگویی که در «نیویورک تایمز» با «دیوید اولین» انجام داده است، دلایل اهمیت فرودگاه را در زندگی روزمره تشریح می‌کند؛ «فرودگاه‌ها برای بی‌صبری آدم‌هاست که به وجود آمده‌اند، وگرنه همان بندرها و کشتی‌ها می‌توانست جواب‌گوی رفت‌وآمد آدم‌ها باشد. و البته فرودگاه جای عجیبی است، چون ناخودآگاه سبب قلیان احساسات می‌شود و احتمالاً این بهترین کاری است که می‌توان در فرودگاه انجام داد. میزان عاطفه‌ی سیالی را که در جهان بروز پیدا می‌کند می‌توان در فرودگاه‌ها سنجید. در لحظه‌ی پرواز حالى روحانی به مسافر و همراهانش دست می‌دهد، انگار که او برای لحظه‌ای به مرگ بیندیشد. کسانی که سال‌های سال است ازدواج کرده‌اند و زندگی بدون عشق را پشت سر می‌گذارند، شاید در فرودگاه یک جمله‌ى عاشقانه به همسرشان بگویند. احتمال سقوط هواپیما چیزی است که بدترین رابطه‌های زناشویی‌ را نیز می‌تواند نجات دهد.»

«یک هفته در فرودگاه» در چهار فصلِ «پیشنهاد»، «عزیمت‌ها»، « بخش ‌هوایی» و «رودها» نوشته شده است. عکس‌هایی که دوباتن با دوربین شخصی‌اش گرفته، درست مثل «خوشی‌ها و مصایب کار»، به فضاسازی خواننده کمک می‌کند. ترجمه‌ى این کتاب با اجازه و زیر نظر آلن دوباتن و به قلم مهرناز مصباح، به‌زودی از سوی نشر «به‌نگار» راهی ویترین کتاب‌فروشی‌ها می‌شود.